پروژه‌ی عجیب «پسرانگی» در سال 2002 آغاز و در سال 2013 به پایان رسید. هدف لینکلیتر -کارگردان- ساخت فیلمی درباره‌ی بزرگ شدن بود و این طرح، بدون فیلم‌نامه‌ای کامل شروع شد. تنها اتفاقات اساسی و مهم پیرنگ فیلم و نیز پایان‌بندی آن از ابتدا نوشته و روشن شده بودند. لینکلیتر فیلم‌نامه را در طول فیلم‌برداری کامل می‌کرد و صحنه‌های مربوط به هر سال را با تماشای راش‌های گرفته شده در سال‌های قبل می‌نوشت. البته تغییراتی را هم که هر سال در بازیگرانش مشاهده می‌کرد به فیلم‌نامه می‌افزود. او بازیگرانش را آزاد گذاشته بود تا تجربیات شخصی‌شان را به داستان شخصیت‌شان اضافه کنند. فیلم در ژانویه‌ی 2014 در جشنواره‌ی ساندنس برای نخستین بار به نمایش گذاشته شد.

«پسرانگی» جایزه‌ی بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر زن را از منتقدان فیلم نیویورک، انجمن منتقدان لس‌آنجلس، انجمن فیلم شیکاگو و انجمن منتقدان فیلم لندن دریافت کرد و سپس جایزه‌ی بهترین فیلم جشنواره‌ی بفتا و جایزه‌ی گلدن‌گلوب بهترین فیلم درام را از آن خود نمود. در اسکار هم در شش رشته –از جمله بهترین فیلم‌نامه‌ی اورجینال- نامزد بود که نهایتا از این میان، جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد.

موسیقی متن فیلم ترکیبی از ترانه‌های انتخابی است که نقش مهمی در نمایش گذر سال‌ها در روایت فیلم دارند. همین‌طور ترانه‌هایی که در فیلم توسط شخصیت پدر -با بازی اتان هاوک- اجرا می‌شوند توسط خود هاوک ساخته شده‌اند.